Jak podaje amerykańskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób (CDC), grypa typu B – szczep wirusa grypy, który zazwyczaj pojawia się pod koniec sezonu grypowego w USA – zimą 2019-2020 wystąpiła wcześniej.
Grypa typu B dotyka zwykle dzieci i młodzież i zgodnie z danymi CDC pojawia się dopiero w lutym lub marcu. Jednak z danych pochodzących z laboratoriów klinicznych, z których CDC korzysta monitorując aktywność grypową, wynika że wirus grypy typu B był obecny w niemal 71% próbek pobranych od chorych pomiędzy 29 września a 21 grudnia, podczas gdy w 29% próbek wykryto wirusa grypy typu A.
Powód wcześniejszego wystąpienia zachorowań na grypę typu B w niespotykanej dotychczas skali pozostaje niewyjaśniony. CDC odnotowało, że w 2019 roku infekcja pojawiła się wcześniej niż zazwyczaj i rozpoczęła się w południowej części Stanów Zjednoczonych.
Według szacunków Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób na dzień 3 stycznia 2020 roku 6,4 miliona Amerykanów zaraziło się grypą typu A i B, co w 55 000 przypadków skutkowało koniecznością hospitalizacji, a w 2900 przypadków śmiercią.
Te liczby są zbieżne z obserwacjami w szczycie zachorowań w poprzednich sezonach.
Diagnostyka Grypy
Jeżeli u chorego występują typowe objawy, pomoc medyczna świadczona przez lekarzy często polega na diagnostyce i leczeniu bez wykonywania dodatkowych testów. Niemniej jednak lekarze zalecają wykonanie badań u pacjentów hospitalizowanych i u chorych z wysokim ryzykiem wystąpienia powikłań (niekiedy śmiertelnych) takich jak zapalenie płuc. W grupie ryzyka znajdują się kobiety w ciąży, małe dzieci, osoby w wieku powyżej 65 lat, z osłabioną odpornością oraz osoby, które z medycznego punktu widzenia są najbardziej narażone na zachorowanie bez względu na swój wiek, jak na przykład z wirusem HIV, rakiem, astmą, cukrzycą, chorobami nerek lub serca.
Testy na grypę dokumentują również jej występowanie w danej społeczności i sugerują działania prewencyjne szczególnie w szkołach i domach opieki.
Niektóre testy umożliwiają identyfikację typu i szczepu wirusa, a informacje te pomagają pracownikom opieki zdrowotnej śledzić rozprzestrzenianie się grypy, wykryć nowe szczepy wirusa, monitorować oporność na leki antywirusowe i pomóc w stworzeniu szczepionki przeciw grypie na kolejny rok.
Szybki Test Diagnostyki Grypy (RITD) wykonywany w gabinecie lekarskim i przy łóżku pacjenta w szpitalach pozwala uzyskać wyniki w ciągu 20 minut, a w przypadku innych testów wysyłanych do laboratoriów, wynik dostępny jest tego samego dnia. Jednak badania te różnią się pod względem zdolności wykrywania wszystkich szczepów wirusa.
Profilaktyka
Najbardziej skuteczną metodą zapobiegania zachorowaniu jest coroczne szczepienie przeciw grypie. Większość ludzi, począwszy od 6. miesiąca życia powinna się zaszczepić. Do osób szczególnie narażonych należą dzieci, osoby w podeszłym wieku, z obniżoną odpornością oraz pacjenci z chorobami płuc. CDC zaleca, aby osoby z alergią na jajka oraz inne składniki szczepionki wcześniej poinformowały o tym lekarza.
Obecne szczepionki przeciw grypie chronią przed kilkoma podtypami wirusa grypy typu A, jak również typu B, a ich skuteczność mieści się w przedziale od 40% do 60%. Niektóre osoby mogą zachorować na grypę pomimo szczepienia, jednak wtedy przebieg choroby może być lżejszy.
Również inne działania zapobiegawcze pomagają powstrzymać rozprzestrzenianie się grypy. Należy do nich unikanie kontaktu z osobami chorymi, pozostawanie w domu, kiedy jest się chorym, zakrywanie ust i nosa podczas kichania i kaszlu oraz częste mycie rąk. Te sposoby postępowania są niezwykle istotne, w przeciwnym razie zdrowi dorośli są w stanie zainfekować inne osoby jeszcze zanim pojawią się u nich objawy infekcji. Ludzie chorzy na grypę zarażają najbardziej w ciągu pierwszych 3 do 4 dni od zachorowania. Większość ludzi zaraża do 7 dni od momentu zachorowania, ale u niektórych, zwłaszcza u małych dzieci i osób z osłabionym układem odpornościowym, czas ten może być dłuższy.
Leczenie grypy
U większości chorych grypa przyjmuje postać łagodną lub umiarkowaną, przy której nie ma konieczności interwencji medycznej ani podawania leków przeciwwirusowych. Jednak CDC zaleca, aby osoby z objawami o dużym nasileniu lub z grupy podwyższonego ryzyka wystąpienia komplikacji zgłosiły się do lekarza.
W takich przypadkach CDC zaleca niezwłoczne włączenie leków przeciwwirusowych, a badania dowiodły, że najlepsze rezultaty osiąga się w przypadku rozpoczęcia leczenia w ciągu 2 dni od zachorowania. Leki przeciwwirusowe pomagają złagodzić objawy i skrócić czas trwania choroby. Mogą one również zmniejszyć ryzyko zachorowania na zapalenie ucha u dzieci oraz powikłań ze strony układu oddechowego, wymagających zastosowania antybiotyków i hospitalizacji u osób dorosłych.
Materiały powiązane:
Linki do stron obcojęzycznych:
CDC: Types of Influenza Viruses