Podobnie jak wiele dziedzin medycyny, kliniczne badania laboratoryjne dostarczają prostych odpowiedzi, na często zadawane pytania. Zagadnienia takie jak zwrot kosztów ubezpieczenia czy zakresy normalne, mogą być bardzo skomplikowane i złożone. Postaramy się je wyjaśnić, w takim stopniu, by pomóc Państwu zrozumieć problem trochę lepiej. Ze względu na złożoność zagadnień, nie możemy udzielać krótkich odpowiedzi, do których wszyscy jesteśmy tak przyzwyczajeni, w erze informacji. Postaramy się jednak ułatwić Państwu zadawanie odpowiednich pytań swojemu lekarzowi.

‍

Badania laboratoryjne mające na celu ułatwienie wykrycia określonych chorób w grupach ryzyka w populacji ogólnej.

Przykład: Rak szyjki macicy – lekarz lub pielęgniarka pobiera wymaz z trzonu i kanału szyjki macicy pacjentki w celu uzyskania próbki zawierającej komórki. Następnie próbka ta jest przesyłana do laboratorium diagnostycznego, które dokonuje analizy mikroskopowej rozmazu i informuje lekarza o jej wynikach oraz wykryciu ewentualnych nieprawidłowości. Na tej podstawie lekarz może podjąć, wspólnie z pacjentką, decyzję o dalszym leczeniu.

Wyniki badań laboratoryjnych pomagają określić prawdopodobieństwo rozwoju choroby.

Przykład: testy genetyczne wykonywane na podstawie wymazu pobranego z wewnętrznej części policzka pomagają wykryć niektóre mutacje genu BRCA1 i BRCA2 oraz zwiększone ryzyko wystąpienia raka sutka. Dzięki nim lekarz, razem z pacjentką, podejmują decyzję w jaki sposób można zmniejszyć ryzyko zachorowania.

Wyniki badań laboratoryjnych umożliwiają rozpoznanie określonego schorzenia, jego progresję (zaawansowanie) i dobór właściwej terapii.

Przykład: szybki test diagnostyczny do samodzielnego zastosowania w warunkach domowych – powszechnie znany jako test ciążowy – pozwala wykryć w próbce moczu obecność ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) celem potwierdzenia ciąży.

‍

Wyniki samodzielnego badania krwi pomagają monitorować stan chorego.

Przykład: glukometry – pacjent, z wykorzystaniem niewielkiej ilości krwi pobranej samodzielnie z opuszki palca, może szybko sprawdzać stężenie glukozy we krwi. Dzięki takiej samokontroli chory może przyjmować odpowiednie dawki insuliny pozwalające utrzymać glukozę na właściwym poziomie.

Zródło grafik: Materiały informacyjne ze strony EDMA: www.edma-ivd.eu